امروز رفتم سر یخچال و دیدم خوردنیام تقریبا به هیچی رسیده. میتونستم زنگ بزنم برام بفرستن یا بگم مستخدم اینجا بره برام بخره، ولی اینقدر حوصلم سررفته بود که لباس پوشیدم خودم رفتم فروشگاه. سعی کردم زیاد چیزی برندارم که خراب بشه. آخه اشتهام به صفر رسیده. نمیتونم زیاد چیزی بخورم. از هر میوه شاید نیم کیلوهم برنداشتم.
توی راه برگشتن یه بنر بزرگ دیدم که روش عکس یه کودک سرطانی بود. همینجور رفتم تو فکر که اگه قرار باشه شیمی درمانی کنم و همه موهام بریزه چی؟. منکه جونم به موهام بسته ست. بیشتر از من بابام موهامو دوست داره. اصلا خودم با این قیافه حاضرم خودمو تو آینه ببینم؟. روم میشه جلوی محمد حاضر بشم؟.
اون شب به بابا زنگ زدم و گفتم بابا اصلا تو فکرش نروها. انشالله که هیچی نیست. بابا گفت رژیا من تو فکر بعدشم بابا. میترسم خدایی ناکرده؛ زبونم لال همچین چیزی باشه، اونوقت برای پیوند مغز استخوان باید چیکار کنم؟. تو که خواهر برادر نداری، منم که نمیتونم بهت بدم، از کجا بگردم یکیو پیدا کنم که بتونه مغز استخوانشو باهات پیوند بزنیم؟. گفتم بابایی نگران نباش؛ من میدونم هیچی نیست.
به بابا امیدواری میدم درحالیکه طول درمانش خودمو کلافه کرده. میگم بابا هیچی نیست؛ ولی خودم بیشتر از اون ترسیدم. به اسم میگی شیمی درمانی، به اسم میگی پرتو درمانی، راحت میگی پیوند مغز استخوان؛ ولی خدا میدونه گذر از هرکدوم خودش چه سختیایی داره. تااااازه اگه رو بدنت جواب بده.
یکی از آشناهای خودمون سرطان خون گرفت. فکر کنم چیزی حدود ۲۰۰ میلیون خرج کرد؛ ولی حالش خوب خوب شد. اون وضعیت مالیش خیلی خوب بود اونم تو چندسال پیش ۲۰۰ میلیون. حالا ما کجا داریم ۴۰۰، ۵۰۰ میلیون بذاریم که من چیزیم نشه.
اصلا این بدن نصف جون شده من، اینهمه دارو و درمان رو تحمل میکنه؟.
از خدا میخوام که هیچی نباشه، وگرنه خیلی سخت میتونم جون سالم به در ببرم. امشب نشستم از عوارض شیمی درمانیو خوندم، اصلا حالم بد شد. خب اونی که اینهمه زجر میخواد بکشه تا زنده بمونه، همون از خدا بخواد که بمیره بهتره براش خب. چیه اینهمه اذیت بشی تهشم بخوای بمیری.
امیدوارم که مشکلی نباشه. واسم دعا کنین.
زندگی یه کنکوری...
میترسم خدا، امیدم به خودته....
بدترین روزهای زندگی...
تو ,هیچی ,ولی ,اصلا ,چیزی ,خدا ,از خدا ,تو فکر ,پیوند مغز ,۲۰۰ میلیون ,اسم میگی
درباره این سایت